وطن آدمی آنجایی است که روح این اشرف مخلوقات متولد میشود،
آنجایی است که پا بر پله ای از نردبان انسانیت میگذارد و از زندان تن آزاد میشود؛
آری، وطن انسان، زادگاه انسانیت اوست نه این جسم که زمانی متافن و زمانی مردار است؛
آری، وطن ما آسمان است؛
زمین جایی جز مدفن مردار آدمی نیست، به آسمان باید رسید...

راه و رسم پرواز را بیاموز
شاید، سفری در راه است...